കവളങ്ങാടൻ

ജനിതക രേഖ

കുരങ്ങു മുത്തശ്ശീ

മരങ്ങളിൽ നിന്ന്

ഇലകളിൽ നിന്ന് കറുത്തമണ്ണിന്റെയുറവയിൽ നിന്ന്

എനിക്കു നീ തന്ന  വിശിഷ്ട പൗരത്വ

രഹസ്യ രേഖയും കളഞ്ഞു പോകയോ ?

കരിങ്കല്ലുചെത്തിച്ചതുരത്തിൽച്ചേർത്തു

പണിഞ്ഞു വച്ചൊരാത്തടവറകളിൽ 

പതിഞ്ഞുപോയ നിൻ പുരാതന രൂപം മതിലുകൾക്കകത്തുടഞ്ഞ നിന്നുടൽ

പ്രണയവേദനക്കടലുകൾക്കുമേലുരുകി വീണനിൻ ജനിതക മുദ്ര

മറന്നു പോയി ഞാൻ 

കവിത കൊണ്ടു നീ എനിക്കു നെയ്തൊരാപ്പതാകയിലെന്തേ

 പരിഭവത്തിന്റെ പരാജയ ചിഹ്നം ? 

കറുത്ത കല്ലുകൾ കൊരുത്ത ജന്മങ്ങളലങ്കരിച്ചൊരാപ്പെരുവഴികളിൽ

അഭയമർത്ഥിച്ചു നടന്നഭാഷകൾ

വഴിമറന്നു പോയ്

 വഴിയടഞ്ഞുപോയ് വിശുദ്ധവാക്കിന്റെയതിരുകൾക്കകത്തിടറി

 വീഴുന്ന വിശപ്പുകാലുകൾ

മരിക്കാത്ത വാക്ക്

 മരുക്കളും ഗിരിനിരകളും കടന്നൊരു കൊടുങ്കാറ്റായ്ക്കുതറിയെത്തുമെന്നറിയാതെ

ഞാനും കൊതിച്ചു പോകുന്നു

കവളങ്ങാടൻ