പ്രമോദ് കുറുവാന്തൊടി

വെറുതേ പരസ്പരം..........

ഇവിടെയുറങ്ങാം നമുക്കിനി ,എത്രയോ

നേരമായില്ലേ നടക്കുന്നു, കൈകൾ കോ-

ർത്തകലെയേതോ വെളിച്ചം തിരഞ്ഞു നാം,

ഇനി പിരിക്കാം കൊരുത്തൊരീ വിരലുകൾ

   വഴി മറന്നു നാം,പിന്നോട്ടു പോകുവാൻ

   ചെറിയൊരടയാളമൊന്നും കുറിച്ചതി-

   ല്ലതിലെ വീണ്ടും നടക്കുവാൻ മോഹമി-

   ല്ലായ്കയാലല്ല... വെറുതേ മറന്നതാം

കാടു പൂക്കുന്ന കാലം കടന്നവർ

മേട്ടിലാർക്കുന്ന കാറ്റിൽ ശമിച്ചവർ

കൈത പൂക്കുന്നൊരിടവഴിപ്പച്ചതൻ

നോവു തീർക്കുന്ന കാഴ്ചകൾ കണ്ടവർ

     വഴികളിൽ പൂത്തതുമ്പയും മുക്കുറ്റി

     ചെമ്പരത്തിയും പലതും പറഞ്ഞതും

     പഴികൾ കേട്ടും പതം പറഞ്ഞും കര-

     ഞ്ഞലയുമാമഴത്തഴുകൽ വെടിഞ്ഞതും

 ഓർക്കുകില്ല നാം, ചിതലരിച്ചെന്നോ പൊ-

 ളിഞ്ഞു വീഴുവാൻ കാത്തു നിൽക്കുന്നൊരീ

 പഴയ വഴിയമ്പലത്തിലെ സന്ധ്യയിൽ

 ഭൂതകാലമീ നരയിൽ തിരഞ്ഞവർ .

        ഇവിടെയുറങ്ങാം നമുക്കിന്നു യാത്ര തൻ

        വിശ്രമത്താവളത്തിന്റെ ശാന്തിയിൽ

        യാത്ര ചൊല്ലാതെ രാത്രി തൻ പാതിയിൽ

        നിന്റെ നിദ്രയിൽ നിന്നും നടപ്പു ഞാൻ

ഇരുളിൽ ഞാൻ നടന്നെങ്കിലും പിന്നിലീ

നറുനിലാവെത്തി... നിഴൽ മായ്ച്ചതില്ലയോ?

മുന്നിലേക്കിപ്പൊഴടി വെച്ചിടുമ്പൊഴും

പിന്നിലാ വഴികൾ മാഞ്ഞു പോകുന്നുവോ ?

        കാലമല്ലാ കലണ്ടറിൻ ചില്ലയിൽ

        നിന്നു കൊഴിയും കറുത്ത പുഷ്പങ്ങളെ

        താഴെ വീഴാതെ സൂക്ഷിപ്പതെന്തിനോ

        പിരിയുമീ നേരം, ഇനിയില്ല കാഴ്ചകൾ ....

       

പ്രമോദ് കുറുവാന്തൊടി